Door: Thom Asvaer I (Her)kent u dit lied nog?
“Waar de blanke top der duinen schittert in de zonnegloed
En de Noordzee vriendelijk bruisend Neerlands smalle kust begroet
Juich ik aan het vlakke strand [bis]
‘k heb u lief mijn Nederland ! [bis]”
Jarenlang hebben kinderen van lagere scholen rond de vijftiger jaren deze ode aan Nederland uit volle borst en met grote uithalen (liefst op het schoolplein) gezongen. De vaste omlijsting van diverse officiële feestdagen waaronder toentertijd bijvoorbeeld nog Koninginnedag. Er was een heel repertoire van dit soort liederen en die vulden menige zangles op school ter voorbereiding van de grote feestdag!
Hoe het zo kwam weet ik niet, maar bij het zien van een bepaalde foto schoten mij de woorden: “‘k heb u lief mijn Nederland”, uit bovenstaand lied, zomaar door het hoofd. Welke foto dat was? Een foto van de vertrekhal op Schiphol, afgeladen met een massa opeen gepropte wachtenden – in slangenrijopstelling – die veelal na twee uur voortschuifelen vernamen dat hun vlucht of geannuleerd of op z’n minst enige uren vertraging had opgelopen!
Mijn, uiteraard persoonlijke reactie, was: waarom doen mensen zich dit aan? Zo’ n begin van wat een ontspannen vakantie zou moeten worden lijkt me daar niet erg aan bijdragen! Maar het is een vrije keuze, toch?
Vroeger ging dat ‘op reis’ veelal iets anders en natuurlijk roepen mijn kleinkindere dan: “Ja Opa, dit zijn andere tijden”. En zij hebben gelijk. Nederland, vroeger wellicht iets meer in beeld dan nu, een tijd die veel meer kansen biedt ook elders rust, ontspanning vertier te vinden. Maar is men dan uitgekeken op Nederland met al zijn moois in steden, dorpjes en karaktervolle landstreken, water- en stiltegebieden of kastelen routes die de geschiedenis van Nederland vertellen? Wat weet of kent men echt van Nederland? Enfin…………’t is zo maar een vraag.
Mijn vader had daar in de zomervakanties rond de jaren vijftig (toen voorzichtig het reizen naar het buitenland begon) het volgende op gevonden. Onder het motto: “Prima als jullie ooit naar het buitend willen maar….. eerst je eigen land beter leren kennen! Geen discussie: zo geschiedde!
In de volgende vier zomervakanties hebben we – gezin van vier – elke keer in veertien dagen een kwart van Nederland ‘doorfietst’. Op oer-Hollandse trapfietsen, wind en regen trotserend naast de vele mooie prachtige dagen, het geheel omspannen met op z’n tijd prachtig mooie wolkenluchten. In alle plaatsjes waar we doorheen fietsten kochten mijn zus en ik op het plaatselijk postkantoor (die waren er toen nog) een postzegel van een cent en vroegen dan om een stempel. Het leverde ons een prachtig boekwerkje als herinnering op, compleet met plaats en datum. Even simpel als uniek! Natuurlijk ook best vaak gemopperd als we op een saaie rechte weg tegen de wind in moesten doortrappen. Maar achteraf en ook nu nog, na vele jaren, ben ik blij dat hij dit zo bedacht had. Nu ook nog interessant om door te bladeren en herinneringen op te halen. Ook kom ik nu – al toerend door Nederland – op plaatsen waarvan ik kan zeggen: hier ben ik als eens geweest en zie dan wel de aanpassingen die sommige gemeenten en buurtschappen hebben ondergaan. Maar zijn boodschap was helder. “Eerst je eigen land zien en daarna jullie eigen keuze!”.
Ik ben hem er nog steeds dankbaar voor en omdat ik het toentertijd heb mogen zien, en nu nog steeds ervaar, durf ik ook nog steeds het eerste couplet van het bovenstaande lied van harte mee te zingen.
Welbeschouwd: dichterbij kan het ook best mooi zijn!
Thom
