Door: Thom Asvaer I Ik heb me nooit zo gerealiseerd dat er veel woorden zijn die voor twee-erlei uitleg vatbaar zijn. U wel? Neem nu dit kopje: KIEZEN! Aan de ene kant is het een aanzienlijke mondvulling, aan de andere kant is het keuzes maken. Wat er op een gegeven moment mee bedoeld wordt, hangt af van (zoals we dat met een mooi woord noemen): de context. Dat is eigenlijk gewoon begrijpen wat er met dat woord bedoeld wordt, door de zin er om heen goed te lezen.
Ja, er zijn er nogal wat van dat soort woorden. Zo voor de vuist weg: arm, vers, meter, atlas, leer etc. Misschien een aardig nieuw gezelschapsspel tijdens deze Corona-crisis? Om te kijken (en tellen) hoeveel woorden je kunt noemen met een dubbele (laat staan een driedubbele) betekenis? Ga er maar aan staan! Lijkt me wel een redelijk tijdrovende bezigheid.
Tja, zult u zeggen, hoe kwam ik nu op het kopje KIEZEN? Daar begon ik mijn column eigenlijk mee. Wel, door het simpele gegeven (nou simpel…) van de keus die men in Den Haag zou moeten maken om de tweede-kamer verkiezingen ivm Corona wel of niet uit te stellen. Dus later, of wel op 17 Maart, de officiële dag. Dat zou dus kiezen worden en dat blijkt niet eenvoudig gezien het gekwetter daarover. Want voor elke partij liggen de belangen net weer even anders. De ene partij heeft nu de wind mee en wil daar wel van profiteren en scoren, de andere moet nog wat ‘aanvaringen laten uitdeuken’ dus wil wel even uitstel. Kortom, allen hebben zo hun argumenten en twitteren die ook ‘luid en (af en toe) duidelijk’ rond!
En juist dat bracht me een beeld in herinnering, van een verhaal dat ik ooit hoorde, in vergelijk met ons ‘Binnenhof’, een vergelijk dat ik u niet wil onthouden.
“Ooit bevond zich in het midden van Den Haag een grote vogelkooi. Een soort volière. Daarin vlogen ongeveer zo’n 150 vogels rond.
Vogels van diverse pluimage: grote, kleine, mannetjes, wijfjes, onopvallende, opvallende, siervolgels, ijsvogels, spotvogels en paradijsvogels. Zij kwetterden en twitterden met elkaar dat het een lieve lust en herrie was. Daar elk vogeltje ‘zong’ zoals het gebekt was, was er af en toe geen touw aan vast te knopen. Daar de volière met glas was afgesloten (dus ‘contact arm) begrepen de burgers er dus niet alles van. De vogeltjes zelf echter begrepen dat weer niet en bleven druk met het kwelen van hun eigen gezang want daarin geloofden ze sterk.
Eens in de vier jaar mocht de volière open en gingen de vogeltjes aan alle burgers hun opgekropte gezang laten horen. Dat deden ze met opgezette vederpracht en vol enthousiasme. Ze zongen hun ‘bekende liedjes’ en riepen: “als je meezingt ga ik de komende 4 jaar het hoogste lied zingen en zul je eens zien hoe mooi het allemaal in het land gaat worden.”
Maar – u voelt het natuurlijk al aankomen – eenmaal terug in de kooi waren ze hun belofte al snel vergeten (vogeltjes blijken net politici) want tja, ze moesten kiezen! En het gekwetter werd op de oude wijze hervat. Door het in- en uitwisselen van hun fraaie gezangen bleek hun uiteindelijke cantate, een soort regeerakkoord, niet alle burgeroren te strelen. Maar dat deerde sommige vogels voorlopig minder.”
Einde vergelijk! Ja, en wat moet je daar dan mee? U heeft het voor het kiezen. Mogelijk op 17 maart. Dan kunt u kiezen en kiezen.
Mocht u kiezen voor niet kiezen, dan wel 4 jaar uw kiezen op elkaar!
Welbeschouwd: genoeg te KIEZEN!
