Bedreigingen, kansen, een uitdaging?
Door: Marika Smits I Okee, natuurlijk was het te heet voor mij. Anderen vonden het vooral een heel mooie zomer. Maar het waterpeil zakte, en dat was en is zorgelijk. Maar als we in zorgelijke gedachten blijven hangen, kwijnen we langzaam weg. Laten we er een uitdaging van maken om met elkaar het leven ook bij tegenslag de moeite waard te houden, genoeg om mentaal in balans te blijven.
Ik ben blij met september, blij met het licht dat langzaam herfstig wordt, blij met de frisheid, de witte wolken die door de blauwe lucht zeilen, en ook met de donkere lucht waaruit de regen soms fel neer gutst. Alles weer “normaal”. Er is een nieuw en fris seizoen vol kleine lichtpuntjes die zorgen voor blij makende mogelijkheden dicht bij huis Hieronder wat recente mooie ervaringen die mij inspireren.
GOUDERDOM IN THEATER DE SPEELDOOS “We zullen doorgaan…” zongen we mee met Kevin van den Berg en Manon Blauw. Dat was op woensdagmiddag 14 sept., tijdens het maandelijkse “ontmoetingstheater” voor senioren in De Speeldoos, georganiseerd door Gouderdom. Dit was de vierde ontmoetingsmiddag, en ik vond het echt een feestje. Kevin en Manon namen ons ongedwongen mee op reis door een flink repertoire van “gouwe ouwen”. Wie kon, zong mee, en ik vond het heerlijk. De meeste liedjes kende ik goed. Frits Lambrechts, Boudewijn de Groot, Herman van Veen, Guus Meeuwis, en veel andere bekende Nederlandse zangers en liedjes passeerden de revue.
Tegen het einde zong iedereen luidkeels de refreinen mee van Ramses Shaffy’s “We zullen doorgaan (tot we samen zijn)” en “Zing-vecht-huil-bid-lach-werk en bewonder (niet zonder ons)”.
We zongen allemaal eendrachtig mee, en daar gaat het om. Saamhorigheid, niet alleen als zangkoortje, maar ook in het dagelijks leven om samen, met elkaar, tegenslagen en tegenvallers het hoofd te bieden, en de lichtpuntjes te blijven zien. We besloten het zangfeestje met “Yesterday” van The Beatles.
Na het zingen een drankje en een bitterballetje om na te praten. Dat lukte prima.
LICHTPUNTJES IN LOKAAL-O (Poorthuis): Ik heb de afgelopen tijd in Lokaal-O twee bijzondere bijeenkomsten bijgewoond.
1 Lezing Hans Koot: “Hoezo oud?”
Op zondag 21 augustus nam Baarnaar Hans Koot (psycholoog) ons mee door het proces van ouder worden. Wat gebeurt er nu eigenlijk met ons lichaam en onze hersenen, met onze fysieke en psychische gezondheid? Wat verandert er en hoe komt dat? Hoe kunnen we zo goed en gezond mogelijk omgaan met die veranderingen?
Ik vond de lezing helder en begrijpelijk. Aan de hand van Powerpoint-dia’s vertelde Hans ontspannen over wat ons allemaal boven het hoofd hangt, zonder er een drama van te maken. Steeds ouder worden we allemaal zolang we leven.
Hans wees ons vooral ook op het belang van voldoende beweging, goede voeding en slaap. Maar ook op de noodzaak om onze denkgewoonten aan te passen en rekening te houden met individuele verschillen. Doe wat in je vermogen ligt, accepteer wat je niet kunt veranderen.
2 Een bijzondere film in Lokaal-O: Belfast
Ik had deze film gemist, en ontdekte tot mijn verrassing via de Nieuwsbrief van Lokaal-O dat daar de film woensdag 7 september zou worden vertoond. Wat een verrassing! Ik ben samen met een vriend gaan kijken. Ik heb een zwak voor Ierland, ook voor het Noorden. In de jaren 70 heb ik er drie zomers rondgefietst.
De film speelt zich af in 1969 en gaat over een protestants gezin in Belfast dat leeft te midden van gewelddadige onlusten tussen protestanten en katholieken. Het is het aangrijpende, en ontroerende verhaal gezien door de ogen van het jongst zoontje Buddy. Omdat de vader weigert om onder druk van chantage mee te werken aan de gewelddadigheden aan protestantse kant, besluit het gezin te emigreren.
Aan het eind van de film antwoordt de vader, op de vraag van de moeder, hoe het nu verder moet: “Met liefde en hoop komt alles goed”. Hij laat het geloof er maar even buiten, dat heeft namelijk tot dan toe bepaald niet geholpen.
Toen ik 10 jaar later door Londonderry fietste, was de stad vergeven van Britse scherpschutters. De volgende dag werd Lord Mountbatten daar vlakbij met boot en al door de IRA opgeblazen. Net over de grens in Sligo vlogen de helicopters met de doden over ons heen. Heftig.
DE LUXE VAN GENOEG
Dit boekje “laat zien dat juist schrappen tot meer voldoening kan leiden. Weg dus met die overvolle agenda, een huis vol troep, meer werk dan je lief is, eindeloos shoppen en voor de buis hangen. Dan merk je wat er echt toe doen.” Het gaat om “minder moeten en je leven vereenvoudigen”.
(Uitgeverij Genoeg, Oss)
“Alles waar TE voor staat is niet okee. Behalve TEhuis en TEvreden,” zoals mijn moeder mij al vroeg leerde. Ik ben door mijn opvoeding ook niet zo heel erg van “te” maar het kan nog stukken minder. We leven in een moderne wereld vol valkuilen, en laten ons makkelijk verleiden tot van alles. We hamsteren niet alleen spullen, voedsel en drank, maar ook ervaringen, aanzien, en applaus. Daarover is in dit boekje veel herkenbaars te vinden.
Elk hoofdstukje eindigt met een aantal opdrachten waardoor je, alleeen of in gesprek met bv. vrienden, ontdekt wat jou het meeste voldoening geeft. Het inspireert mij in elk geval om nieuwe keuzes te maken. We zullen het toch met minder-minder-minder moeten doen, dat is duidelijk. Ik zie het maar als een uitdaging.