Door: Kate Maat (56) I De straten zijn ondergelopen, het blijft maar regenen. Het staat weliswaar niet in verhouding tot de ramp die zich nu in het zuiden voltrekt maar indrukwekkend is het wel. Het kolkt en het bruist. De afvoerputten zijn verzadigd, zonder kaplaarzen er op uit staat garant voor natte voeten.
Kleine Rex van 6 vindt het allemaal maar mega spannend, zijn Mama laat hem lekker buiten kliederen. Hij stampt en spettert dat het een lieve lust is. Knalrode wangen en een lach van oor tot oor.
Rex had al aangebeld bij zijn vriendje Tommie maar die mocht niet mee naar buiten en keek verdrietig door zijn raam. “Dan neem je toch gewoon Bommeltje mee” opperde de Mama van Rex, hé, dat is een goed idee en wel zo gezellig. Bommeltje, zijn onvoorwaardelijke vriend, als 6 jaar zijn ze beste maatjes. Dat hij van pluche is met één oog, een hangend oor en met de vreemdste vlekken op zijn lijfje, dat is geen enkel probleem.
Pas sinds een paar weken gaat Rex af en toe de deur uit zonder Bommeltje. Papa had gezegd dat hij nu toch wel een grote stoere jongen is die alleen op pad kon. Naar school gaat Bommeltje wel altijd mee en als Rex de rits van zijn schooltas openlaat dan beleven ze samen de mooiste avonturen.
Op straat vond Rex grote takken en bouwde een dam. Bommeltje had hij op de uitkijk gezet, bovenop een steen. Hij werd wel een beetje moe en toen Mama riep was hij stiekem wel blij. “Kom Bommeltje we gaan” maar konijn langoor zat niet meer op zijn steen. Rex riep en riep en raakte in paniek. Angst en verdriet maakten zich van hem meester. Ontroostbaar ging hij naar binnen en bleef uren uit zijn raam turen.
Wat Rex niet wist is dat Meneer van Slooten, de vriendelijke overbuurman, net zijn kaplaarzen had aangetrokken om een lekker maaltje te gaan halen. Sinds hij zijn vrouw was verloren haalde hij steeds vaker een goede kant en klaar maaltijd. Zodra hij naar buiten liep zag hij iets drijven, het zag er gek uit. Misschien was het een stuk stof, er glinsterde iets en hij zag ook een oor, dit moet een knuffel van een kindje zijn. Ik neem hem mee naar huis en hang een briefje bij de Coop op het mededelingenbord, knuffel gevonden!
De volgende dag zag de Mama van Rex het briefje en kon haar intens verdrietige zoon, die de hele nacht niet had geslapen, het goede nieuws vertellen. Dit moet Bommeltje zijn. Op naar Meneer van Slooten met een mooie tekening, Meneer van Slooten de tekening en Rex en Bommeltje herenigd.
Je begrijpt dat er tussen Rex, Bommeltje en Meneer van Slooten een innige vriendschap is ontstaan.
