Door: Dominique (42) I Ik heb twee kinderen Mees en Femke. Mees gelooft nog en Femke sinds afgelopen jaar niet meer. De eerste keer dat ze dit jaar weer de schoen mochten zetten, wilde Femke heel graag ‘helpen’. Kadootjes inpakken en in de schoen leggen, wortel weer terug in de koelkast en een klein beetje rommel maken.
De volgende ochtend renden de kindjes naar beneden en gingen meteen kijken bij de schoentjes. Zou de Sint geweest zijn? En jawel hoor! Er zat wat in de schoen! Bij Mees totale blijdschap, maar bij Femke bespeurde ik toch wat teleurstelling…
Later die middag vroeg ik wat er met haar was. ‘Nou mama, ik vind Sinterklaas gewoon een stom feest.’ Waarom dat was kon ze niet zo goed uitleggen… Ik stelde het volgende voor: ‘Wat nou als je gewoon weer helemaal meedoet met Mees en dus net alsof doet of je nog gelooft. Dan laat je mama alles regelen, kijken hoe dat voelt.’
Zo gezegd zo gedaan en het weekend daarna mocht de schoen weer gezet worden. Twee kinderen in pyjama zongen de longen uit het lijf en gingen daarna lekker naar boven. De volgende ochtend renden ze op blote voetjes naar beneden en inderdaad: de Sint was weer geweest!
Van een afstandje keek ik naar mijn kinderen en zag nu niet een, maar twee hele blije gezichtjes. ‘Dank je wel mama’ fluisterde Femke later die dag in mijn oor. Met een klein knipoogje erachteraan.
