Een paar weken geleden werd onze huisartsenpraktijk gevraagd of wij een cadeau in ontvangst wilden nemen van de bewoners van Amstelveen (daar staat onze praktijk). Voor de overhandiging zou de burgemeester naar onze praktijk komen. Na een mailwisseling met de secretaresse van de burgemeester werd mij duidelijk dat het hier ging om een ‘wensslinger’. De bewoners van Amstelveen hadden van de gemeente kaarten opgestuurd gekregen waarop ze een wens konden doen voor de zorgverleners van Amstelveen. In een volle december e-mailbox gaf dit mailtje zoveel licht dat we daar meteen “JA” op hebben gezegd.
Wat mag wel en wat mag niet?
Vanwege de lockdown riep deze samenkomst een paar minuten later bij mij en de andere betrokkenen natuurlijk een heleboel vragen op. Waar gaan we staan zonder de regels te breken? Dit is toch een andere ontmoeting dan de patiënten die naar mijn spreekuur komen waardoor de regels net weer even anders zijn. Wat mag er wel en wat mag er niet? Mag het binnen of moet het buiten? En als we buiten staan, overtreden we dan niet juist een samenscholingsregel?
Omdat mijn collega’s en ik net als de rest van Nederland natuurlijk allemaal anderhalvemeter-experts zijn hebben we hier de nodige vergader- en whatsapp-tijd in zitten. Terwijl dat gebeurde realiseerde ik mij ook hoeveel tijd en energie er het afgelopen jaar in dit soort zaken is gaan zitten. In plaats van even blijven hangen in de verwondering over dit mooie gebaar van de Amstelveners, zaten we binnen een paar tellen alweer aan de ‘coronaregels-wat-mag-er-wel-en-wat-niet-puzzel’.
Tien meter warmte
Na veel wikken en wegen hebben we in overleg met de woordvoerder van de burgemeester besloten dat het door kon gaan. Mondkapje op, anderhalve meter afstand houden, tafeltje buiten voor het gebouw en de afspraak dat we het klein gingen houden.
De realiteit: een tafeltje voor de deur in de motregen en de kou en een accordeon van mensen die anticiperend op de bewegingen van de ander een stapje naar links of naar rechts zetten. (Als dit heel lang duurt ontwikkelen wij mensen daar dan een nieuw zintuig voor?). Enfin, wij stonden als zorgverleners bij de hoofdingang van onze praktijk en waren natuurlijk extra neurotisch op de regels. Maar dat mocht de pret niet drukken. We kregen een hartverwarmende slinger van tien meter lang op met allemaal kaarten waarop mensen die ik misschien wel en misschien niet ken, allemaal mooie dingen wensten aan zorgverleners. De slinger hangt nu te pronken in onze wachtkamer: ruim zes keer anderhalve meter warmte.
