Door: Ilse (42) I Een paar jaar geleden (voor corona tijd) zat ik in Amsterdam op een druk terras. Het was lekker weer, mensen waren aan het praten en lachen, bedienden renden heen en weer. Fietsers auto’s en scooters reden kris kras door elkaar over de grachten en het was geen moment stil.
Het was 4 mei, herdenkingsdag. Voor mij een belangrijk moment. Een moment van van respect en dankbaarheid. Ik koester ook de 2 minuten stilte. De mensen om mij heen leken daar echter weinig mee te hebben. Richting de 2000 uur werd het iets stiller, maar nog niet noemenswaardig. Maar 2 minuten voor 2000 uur gebeurde er iets wat ik nooit zal vergeten. Midden in die drukke stad, net voor het tafeltje waar ik in stilte zat, stopte een jonge pizza bezorger. Hij zette de motor van zijn brommer uit, nam zijn helm af en boog zijn hoofd. Zo bleef hij staan, die 2 minuten lang. En ook het terras werd stil. Het was een moment van verbinding. Ik krijg er nog tranen van in mijn ogen. Dat we niet vergeten.
