Door: Babette (40) I In deze column neem ik u graag mee naar het jaarlijks terugkerende evenement: het Nieuwjaarsdiner. Dit organiseer ik elk jaar voor 65-plussers uit mijn buurt voor wie de wintermaanden lang en donker zijn en dit keer waren we alweer toe aan de zevende editie! Normaal gesproken komen onze gasten bij ons eten. Dan is er muziek, zijn er mooie gesprekken en ondertussen rennen mijn kinderen rond in pyjama. Het is altijd een groot feest waarbij buurtgenoten elkaar vinden en jong en oud samen komen.
Het Nieuwjaarsdiner heeft voor mij een hele speciale plaats. Niet alleen omdat het inmiddels een dierbare traditie is geworden, maar ook omdat dit aan de wieg staat van Gouderdom. Het idee ontstond namelijk omdat ik zag hoeveel impact zo’n verbindende avond had. En daarom besloot ik hier groter initiatief van te maken en een platform op te richten waarbij ouderen een podium krijgen en in het zonnetje worden gezet. Zo is Gouderdom onlosmakelijk verbonden met het Nieuwjaarsdiner en het Nieuwjaarsdiner met Gouderdom.
Helaas is het door corona al twee jaar niet mogelijk om dit bij ons thuis te organiseren. Daarom bedachten wij voor het tweede jaar op rij een aangepaste versie, die minder fysiek was, maar wel lekker, feestelijk en met een muzikaal tintje. Wij gingen namelijk bij 10 oudere buurtbewoners langs met een tas vol liefde en lekkernijen, gesponsord door de lokale middenstand.
Het feest begon al van tevoren, toen ik alle deelnemers belde dat we eraan kwamen. Iedereen verheugde zich er enorm op en de buurtbewoners zaten met een grote glimlach op ons te wachten. Het thema was dit jaar Italiaans dus de tas was gevuld met lasagne, thee, koekjes, salade caprese, olijven en een leuk boekje. Omdat we normaal gesproken ook altijd live muziek hebben tijdens het diner, nam ik zangeres Leonoor van Piggelen mee. Zij verraste iedereen met een prachtige Italiaanse aria. En omdat we een draagbare box en microfoon mee hadden, kon zelfs de hele buurt meegenieten. Wat was dat leuk! Overal gingen deuren en raampjes open van belangstellenden.
De reacties waren dit jaar weer hartverwarmend. Mijn buurtgenoten waren niet alleen heel blij met alle lekkere dingen in de tas, maar werden ook geraakt door de prachtige aria van Leonoor. En ook ik werd geraakt, door de blije gezichten, de leuke gesprekken en het gevoel van saamhorigheid in de buurt. Het was een moment waarop de verbinding bijna tastbaar werd, terwijl het juist op fysieke afstand was. Net toen ik dacht dat het niet beter kon worden, werden we ook nog eens getrakteerd op een adembenemend mooie zonsondergang, die het geheel een schilderachtig en romantisch tintje gaf.
Toen ik later moe en voldaan en weer met een lege bakfiets thuis kwam, galmden de leuke reacties nog door mijn hoofd. ‘Dit vergeet je toch nooit?’, ‘Dank voor de aandacht’, ‘Een serenade speciaal voor mij!’. Ik kan niet anders dan zeggen dat het een groot succes was, ook al was het een aangepaste versie. Toch hoop ik vurig dat we volgend jaar weer een diner bij ons thuis kunnen hebben. Met net zoveel lekker eten en een mooie muziek, maar ook met een gedekte tafel waar we allemaal schouder aan schouder aan zitten en een dikke knuffel bij het afscheid.
Liefs, Babette
