Ik ben mijn focus een beetje kwijt. Volgens mij heb ik wat meer tijd nodig om met mijn bewustzijn in de nieuwe tijd te landen die nu is ontstaan.

De vorige keer heb ik u verteld over mijn verhuizing naar een nieuwe praktijk. De afgelopen weken heb ik daar kunnen landen met behulp van een fijn team.

Het is jullie wellicht (niet) opgevallen, maar jullie hebben inmiddels al drie maanden niets van mij gehoord. Ik ga in deze column proberen toe te lichten wat daar de reden voor is. En dat wordt nog een uitdaging, want er is veel gebeurd! 

De nieuwe Linda voor 65+

Ik heb een speciaal echtpaar in mijn praktijk. Daar heb ik er gelukkig veel meer van, maar dit echtpaar maakt altijd iets bijzonders in mij los. 

Ik ben een beetje moe. Een beetje erg moe. En dat zo kort na mijn vakantie.

Dit kan niet natuurlijk. Huisarts zijn in Nederland, waar we het natuurlijk heel goed hebben, en dan zo een stukje openen.

Wat is het lekker weer! En dan zit ik tijdens het schrijven van dit verhaal ook nog eens middenin mijn vakantie. We zijn net terug van een heerlijke week op Texel met ons gezin waar we genoten hebben van elkaar, strand, zee en wind. Heerlijk.

De laatste weken zie ik een aantal oude bekenden. Mensen die ik ruim een jaar niet op het spreekuur heb gezien. Het valt mij op dat een aanzienlijk deel van deze groep niet gekomen is vanwege corona.

En toen was het eindelijk zover. Er lagen doosjes met Covid-19-vaccins in de koelkast van mijn praktijk in Amstelveen. Ze lagen er echt. 

Onlangs ben ik een visite gaan brengen aan een van mijn patiënten die verblijft op een gesloten psychogeriatrische afdeling (een afdeling voor ouderen met psychische aandoeningen). 

Een paar weken geleden werd onze huisartsenpraktijk  gevraagd of wij een cadeau in ontvangst wilden nemen van de bewoners van Amstelveen (daar staat onze praktijk). Voor de overhandiging zou de burgemeester naar onze praktijk komen.

Als huisarts heb ik de afgelopen maanden gezien wat voor veel ‘ouderen’ de gevolgen zijn van de coronamaatregelen Hoewel ik soms weleens snak naar een dag zonder duplo en bananen, stemt de eenzaamheid, de angst en de onzekerheid die ik heb gezien bij veel ouderen mij vaak zo verdrietig.

Op het moment dat ik dit verhaal schrijf heeft premier Rutte ons net toegesproken vanuit het torentje. We gaan zes weken op slot. Ik neem u even mee terug naar december 2019 en 2020.